Daarna trad in mijn leven een lange periode van dorestadloosheid in. Wijk bij Duurstede bleef een topografisch raadsel, in dezelfde categorie als bijvoorbeeld Willemstad. Dat is toch de hoofdstad van Curaçao? Of?

Het realisme brak door tijdens mijn studie en werk: oh, daar ligt het, “vlakbij” Utrecht. Maar tot een echt bezoek kwam het niet. De tweede aanraking kwam toen ik erlangs reed en de stalen Noorman bij het pontje zag. Ik was op weg naar het donkere zuiden, vanuit Veenendaal. Een afsluiting van de A12 bij Ede dwong me uit mijn routineroute. In plaats van de snelweg richting westen koos ik pardoes de toeristische route over dijkjes en buitengebiedweggetjes. Wijk bleef een vage veeg in mijn geest, iets met een molen en een kasteeltoren.

Maar het universum besloot tot een derde keer en liet Cupido’s pijl doel treffen. De liefde trok me naar Wijk.

Ik kwam voor een date veertig minuten te vroeg, stopte even bij de molen (die ijverig draaide) en liep een stukje de Oeverstraat in. Fijne sfeer!

Minder dan een jaar later liet ik de huurvrachtwagen achteruit de dijk afrollen, mijn nieuwe leven tegemoet. Ik verliet Brabant, mijn vrienden in ongeloof achterlatend, en al gauw raakte ik opnieuw verliefd – op de ontspannen sfeer en de knusse historische straatjes en de schijnbaar altijd monter gestemde mensen.

Hoe zou ik me het beste kunnen verbinden? Omdat ik zzp’er ben, net als mijn lieve vriendin, bezochten we de WOK. De Wijkse ondernemerskoffie. Daar vertelde een enthousiaste, licht kalende stadstegisseur over Wijk725. En dat alle inwoners uit Cothen, Langbroek en Wijk uitgenodigd waren zelf een evenement te organiseren. Een ingeving in mij riep: daar is mijn inburgeringsprogramma! Een jubileum verdient een voetstuk, of liever een zeepkist. Een plek om verhalen over de jubilarisstad te vertellen. De beste verhalenverteller is natuurlijk de Wijkenaar zelf, de beste moderne zeepkist is het internet. Dus verzon ik Wijk Schrijft. Zodat ik zelf kan schrijven, en mijn Dorestadgenoten kan inspireren om hun verhaal op te schrijven. Ik praatte met Miranda, Theo, Liz, Carry, Marc, Marieke, Fred, Tom, Etske, Guido, Martinus, Marius, Colinda, Wil, Janne, Judith, Eqlema, Elize, Odin, Jannet, Diny, Janneke, Liesbeth, Channa, Wietske, Simone, Jeroen, Jay, Patrick, Henk, Karin, André, André, Nancy, Dirk, Jos, Kuun, Peter, Jan. Ik werd door iedereen hartelijk ontvangen, ze hoorden me aan en kwamen met ideeën en nieuwe verbindingen.

Zo werd mij het thema van Wijk Schrijft aangereikt: Verbinding.