Joop is een echte vakman. Hij werkte jarenlang als bouwvakker en heeft meegeholpen aan veel grote projecten. Zo hielp hij bijvoorbeeld bij de bouw van het ziekenhuis in Zeist. Ook nu hij met pensioen is, zit hij niet stil. Hij helpt nog regelmatig familie en vrienden met klusjes in huis of in de tuin. Zelf heeft hij ook veel gedaan aan het huis waar hij nu woont. Hij heeft een groot deel ervan zelf gebouwd en verbouwd. Het is echt zijn eigen plek geworden.
Verhuizen? Dat ziet Joop niet zitten. Hij wil Wijk bij Duurstede nooit verlaten. Hij voelt zich hier thuis en heeft alles wat hij nodig heeft. De mensen zijn vriendelijk, er is genoeg te doen en hij kent de stad door en door. Hij is gehecht aan zijn buurt en zijn herinneringen liggen hier.

Joop herinnert zich goed hoe Wijk bij Duurstede er vroeger uitzag. Toen hij jong was, bestond het vooral uit boomgaarden en weilanden. Er waren nog niet zoveel huizen en winkels als nu. Hij heeft de stad langzaam zien veranderen en groeien. Nu is het een levendige en gezellige plaats geworden.
Zijn favoriete plek in de stad is de Mark. Daar is het altijd gezellig, met mensen op terrassen en leuke winkeltjes. Het bruist er van het leven, en dat vindt Joop fijn. Hij houdt van gezelligheid en contact met anderen. Daarom doet hij ook vrijwilligerswerk, onder andere voor de kerk. Daarnaast helpt hij elk jaar mee met het plukken van peren in de oogsttijd.

Als je aan Joop vraagt hoe hij Wijk bij Duurstede zou omschrijven aan iemand die het niet kent, dan zegt hij: “Het is een gezellige stad waar altijd iets te doen is. Er wonen fijne mensen en het is nooit saai.” Joop is trots op zijn stad, en hij hoopt er tot het einde van zijn leven te blijven wonen.