Dit is het verhaal van Liam - Thomas Berman
Datum: 15-04-2024
Schrijver: Thomas Berman
Ik ben Liam, 14 jaar oud, en ik heb altijd in Wijk bij Duurstede gewoond. Misschien is dat saai, maar voor mij is het de mooiste plek op aarde. Hier is alles bekend. Je kent bijna iedereen, en iedereen kent jou.
Mijn favoriete plek om rond te hangen is de stadsmuur naast de haven. Vooral ’s avonds als de zon ondergaat en de oranje lucht gloeit boven de Lek. Af en toe zit ik daar met mijn vrienden, gewoon rondhangen en naar muziek luisteren. We lachen veel, we vertellen domme grappen, maar soms praten we over serieuze dingen zoals school of plannen verder. Dat is veilig, het is alsof de stad ons beschermt tegen al dat buiten.
In de middag na school fietsen we meestal naar de haven. Daar kun je prima zitten en naar schepen kijken. Soms dromen we ervan om hier weg te varen – maar serieus? Ik zou nooit echt weg willen van Wijk. De stilte, de geplaveide straten, de geschiedenis die elke plek vult. dat zit gewoon in mijn hart.
In de zomer zwemmen we in de Lek. Niet dat het tegen de wet is, maar het kan niemand schelen. We springen van steigers, schreeuwen als een filmactiescène en ploeten naar huis met zanderige schoenen en natte kleren. Mijn moeder kreunt altijd, maar ik weet zeker dat ze van binnen moet lachen.
Op zaterdag koop ik meestal frietjes bij de Kwalitaria op de markt. Dan loop ik langs de molen – die prachtige, waardige molen die altijd lijkt te kijken naar wat je doet. Mijn grootvader zegt dat hij meer dan honderd jaar oud is. Ik denk dat dat vet is. Het lijkt erop dat alles in Wijk een geschiedenis heeft.
Soms denk ik later. Misschien studeer ik in Utrecht of Amsterdam. Maar ik weet het al: ik kom terug. Want Wijk bij Duurstede is geen gewone stad. Het is mijn huis, mijn verleden, mijn stukje land.
