Ik heb ook een paar hele enge situaties meegemaakt, zoals toen ik een keer ging hardlopen op de dijk zag ik een groot figuur in de verte. Ik dacht dat het een koe of een stier was. Ik ging maar wat rustiger aan lopen om het figuur niet af te schrikken. Ik kwam dichterbij en zag dat het inderdaad een stier was. Ik was aan het proberen om rustig na te denken over wat ik zou doen. Ik wist dat links en rechts een hek met prikkeldraad was, dus als die stier op mij af kwam rennen, dat ik dan over het prikkeldraad heen kon springen. Maar op dat moment kwam er een auto aanrijden en zag die stier ook. Gelukkig stopte die auto naast mij. Die automobilist besloot om mij te helpen en reed stapvoets tussen mij en die stier. Toen we tientallen meters voorbij de stier waren, zei ik bedankt tegen die automobilist en hij reed door. Maar hij hield mij nog wel even in de gaten via de binnenspiegel om er zeker van te zijn dat er niks meer gebeurde. Een aantal dagen later hoorde ik dat het inderdaad een ontsnapte stier was en dat hij uiteindelijk was gevangen en terug bij de boer was gezet.

Er waren geen specifieke plekken waar ik steeds naartoe ging, want werkelijk alles is mooi in de omgeving. Toch vond ik de dijk het mooist. Daar liep ik graag, zelfs met tegenwind en regen. De sluizen oversteken, langs het water, dat gaf mij rust.

Naast de natuur heb ik ook bijzondere momenten met mensen in Wijk meegemaakt. Eén moment vergeet ik nooit. Ik liep ooit de slijterij de Cruyff binnen, om een fles drank te halen, maar had niet genoeg geld bij me. De winkelier zei toen: “Neem maar mee, betaal van de week maar.” Dat vond ik heel vriendelijk. Zodra ik thuiskwam, ben ik meteen teruggegaan om te betalen. Het liet zien hoe warm en vriendelijk Wijk kan zijn.

Wijk is voor mij meer dan een plek. Het is een gevoel van vrijheid en thuis zijn.”