Er komen wat kerkgangers voorbij. Marie gaat naar de late mis. De tram is nog niet gearriveerd uit Doorn.

Links, over de Veldpoortbrug, ziet ze voor de veiling kisten, bushels en manden staan. Een late levering gisteravond nog. In het veilinggebouw gaat het vandaag gebeuren. Ze is uitgenodigd samen met Job. Ze gaan gehuldigd worden door bestuur en personeel. De vergadering is hiervoor speciaal belegd omdat ze  volgende week, 24 mei, gaan trouwen. Om half 10 in de Joannes den Dooper.

Als ze rechts het raam uitkijkt  trekt haar leven voorbij. In 1898 fietst  haar vader hier de straat in. Ook op een zondag. Met vrienden is hij over gekomen uit Leeuwen-Beneden. Ze komen een drankje drinken aan de toog in het oude café op nummer 15.

Haar moeder, Betje, is de pleegdochter van de café-eigenaren. Liefde op het eerste gezicht is het. In augustus 1901 trouwen ze. Binnen een jaar wordt zij, Marie, geboren. En na haar volgen er nog 8 kinderen.  In maart 1912  mag ze met vader mee naar Stoom-Waalsteenfabriek “De Roodvoet”. Stenen gaan ze kopen voor het nieuwe café. Wat een feest, later dat jaar, als het nieuwe café klaar is en feestelijk geopend wordt.

Jammer genoeg duurt het feest niet lang. Het wordt herfst. 7 november 1913. Een donkere, koude dag waarop de zon niet schijnt. Het zonlicht in haar leven verdwijnt die dag. Haar moeder sterft. Nog hoort ze over de zolder het jammeren van de kleintjes. Het wenen van de wat oudere kinderen. Stoppen moet ze, met school.

Zorgen dat het gezin blijft draaien. 12 jaar is ze. En kleine Coba pas 1. Honger hebben ze niet. Vader, groente-en fruithandelaar, koopt onderweg nog weleens wat. De aardappelen die hij meebrengt gebruikt ze ook om de winterteentjes van broertjes en zusjes te behandelen. Wat zijn er veel rauwe aardappelen doorheen gegaan.  Want kou hebben ze gekend. Buiten al het werk voor de kinderen helpt ze ook in het kruidenierswinkeltje, links van de voordeur. En ook in het café helpt ze.

En in dat café komt  haar grote geluk binnenlopen. Job van de Lekdijk komt met zijn broers mee. Hij is knap, goedaardig en rustig. Voelt niets voor het boerenbestaan. Hij heeft wat doorgeleerd en is nu al directeur van Fruitveiling Wijk bij Duurstede. 

Marie besluit te kiezen voor haar blauwe jurk.